به پیشگاه تو هر کس رسید، زانو زد            اسـیر بـودی و نـزدت یـزید زانـو زد

امـین وحی در آغـاز «سورۀ مـریم »            همین که مـدح تو را می‌شنـید زانو زد

فراز گوش کسی که شنید وصف تو را            « رقیب » نیز شبیه «عـتید » زانو زد

مـقـام قـافـله سـالاری تو را تا عـرش            هـزار قـافـلـه بـا صـد امـیـد زانـو زد

بـدون ایـنکه بـدانـد چه‌ها کـشـیدی تو            کسی که بار غمت را خرید، زانو زد

زبان نیزه و شمشیر پیش تو لال است            که در گداز کلامت «حَدید» زانو زد

قـسـم به جـسـم بـدون سـر مـدافـع تـو            که زیر پای تو حتّی «ورید» زانو زد

به زیـنـبـیّه چو شد باز، پـای نامَحـرم            چـقـدر دور و بـر تو شـهـید زانـو زد